demek “mana” hükmedendir. mana ise ruh ile kaim. demek mana “mana” olsa o mananın haletleri meydan alıp hükmetmeye başyacak. mana ilim gibi canlı ve ruhlu demektir bu. vücud-u haricisi var. manalar batınidir.
kelimeler, cümleler, şekiller, semboller onun libası olabilir belki fakat esas şahsiyeti kokusu (ruhu) ve ısısıdır (kalbi). o koku ve ısı ruh ve kalblere yayılır. mana gelir sana uğrar, belki misafir olur. onu iyi ağırlarsan, layıkıyla hürmet ile beslersen, o hanenin baş tacı yaparsan, o mana kaybolup gitmeyeceği gibi senin ona alakadarlığın ve kadirşinaslığın nisbetinde o mana hükmetmeye başlayacak. manayı kalbinin ve ruhunun tacı yap. onu iyi misafir et ki uçup gitmesin. onu yemek ile kötü söz ile evhamlarla vesveselerle enaniyetle ve evradsız bırakmakla hürmetsizlik edip kaçmasına ve kaybolmasına sebep olma… manalar ruh gibi, hava gibi, arı gibi ki sen çiçek olursan gelip sana konarlar. sen onları incitmezsen ve kovmazsan sende misafir olurlar. sen onları baş tacı yaparsan sana hükmetmeye başlar.
mühim manalar için kapının açık olması ve onlar için yerinin ve zeminin olması ise yine ve yine ve de yine terkler ve de terkler ile olur.
unutma, boşluk yok. neyi kaldırırsan yeri hemen dolacaktır.
manalar kelebekler gibi, güzel çiçeklere konarlar. dikkat etmezsen kaçarlar ve hapsedersen ölürler.
- eğer manalar hükmetmeseydi ve mana ruh ile kaim olmasaydı, amelsiz ilmin de bir manası olabilir…